halo

yo luitjes,

t is een tijdje geleden, maarja volgens Einstein is tijd relatief. Hoe dan ook, ik ben van Bangkok niet naar Kopangan gegaan maar naar Krabi, omdat de meesten mensen die naar het zuiden gaan naar Krabi gaan. Wat ik alleen niet besefte is dat Krabi meer een tussenstop is voor de rest van het zuiden. Maar het is opzich wel een leuk plekkie. Rustig, paar cafetjes en een nachtmarktje. Veder is er niet heel vel te doen dus ben ik naar Railaybeach gegaan. Railaybeach is een schiereiland in de buurt van Krabi. Door de grote rotsen, die uit het niets recht uit de grond steken is het alleen met een longboat te berijken. Het platte deel van t eiland is helemaal volgebouwt met hotels, cafetje, restaurants, ect. En het strand licht vol met verbrande vetzakken die hun vetlappen laten masseren door de thaise. Maar ondanks dat is de natuur super mooi. En de cafetjes zijn gezelliger dan de cafetjs in Australie. Hier zit je niet een biertje te drinken, maar lig je in een hangmat of op wat kussens (mij stijl). Railaybeach is zeer bekend voor klimmers. Ik en een duitser zijn naar een uitkijkplek en een lagoon geklomen. Volgens de thai is dit een zeer mekelijke klim, maar dat viel ons een beetje tegen. Sommige stukken gaan 25meter recht omhoog of om laag. Het was voor mij een vrij zware klim, dus heb veder geen ''echte klim gedaan''.

Vervolgens ben ik naar een eiland genaamt Kophiphi gegaan. Met me rugzak en gitaar wachte op het strand voor een longtail boat, en 4 uur later met op het strand van Phiphi uitgestap. Letelijk van strand naar strand gereist, niet verkeert. Kophiphi is redelijk vergelijkbaar met Railay, maar iets groter. Het heeft 1 dopje, niet echt mooi of gezellig. Eerst heb ik hier een paar dagen gezeken maar ik werdt een beetje gek van t toeristme. Dus ben ik langs de kust gaan lopen over stenen en rosten om de drukte te ontwijken. Toen ben ik bij een strandje gekomen waar behalve, een paar bungalootjes, een cafetje en zes super mooie spaanse meisjes, niets is. De volgende dag ben ik terug gekomen met me spullen (de spaanse waren immiddels vertrokken), met het idee om er een of twee dagen te blijven. Omdat het een klein gebeuren is zijn de gasten en mensen die er werken veel persoonlijker. Met maar een bar/restaurant leer je vrij snel iedereen kennen. Ik heb hier uiteindelijk iets van twee weken gezeten, gedoken, gechilld, en veder niet heel veel gedaan. Ik heb totaal 5 duiken gemaak, een vanaf het strand en de rest vanaf een boot bij wat eilandjes in de buurd. De helderheid is minder dan in Australie en het rif net iets minder, maar het onderwaterleven is iets diverser. Veel leuke visjes, zeepaardjes, zeeslangen en hier en daar zebra haaien en schildpadden. Ik vond vooral de zebrahaaien vet omdat ze dr zeer anders uitzien dan normale haaien, en omdat ze, als ze op de boden liggen, totaal geen problemen met duikers hebben. Daar door kun je ze rustig van anderhalve meter bekijken. Ook heb ik de thaise reagee held: Job2do, ontmoet. Als het goed is is dit een filmpje van zijn nieuwste hit die continue overal gedraaid wordt. Zamen met hem ff gitaar gespeelt, om eerlijk te zijn heb ik betere gitaar spelers onmoet tijdens me reis, maar het is wel een aardige en chille gozer.

Omdat me visa bijna was verlopen, moets ik helaas weg. Ik was van plan om via Pukket naar Ranong (klein plaatsje bij de Burmeese grens (als je in en uit Thailand gaat krijg je een nieuw visa)) te gaan. En omdat de eigenaar van het resort samen met zn familie naar Phukket gingen voor een concert van Job2do, kon ik in op zn bankslapen en mee naar het concert. Ik heb veder niet veel van Phukket gezien. De volgende dag ben ik naar Ranong gegaan. Hier kwam ik er achter dat me visa al 5 dagen verlopen was. Behalve een boete (20euro) deden ze dr niet moeilijk over. Omdat het hier bhoedistisch nieuwjaar is (hier leven ze ergens rond het jaar 2500) was het 4 dagen feest. Dat houd in dat iedereen in een pickup gaat zitten met een grote bak water, emers en water pistolen om een driveby te doen bij andere pickups en mensen langs de weg. Zelf ben ik mee gegaan met de hotel eigenaar en wat andere thaise. Het is super grappig om te zien hoe een stel volwassene helemaal uit hun dak gaan met water pistolen. Ook heb ik een olifant gezien. In Ranong ben ik maar 1 nacht geweest. Toen naar Bangkok gegaan om het grote feest mee te maken. Ik kwam vroeg in de ochtend aan bij KhoaSanRoad (het reisigers centerum). Het is hier normaal heel druk maar was nu volledig leeg. Geen kraampjes en tuktuk drivers. Rond 11uur liep het vol met mensen en water. Een paar uurtjes later waren de straten helemaal vol. Iedereen schuivelt schouder aan schouder, voetje voor voetje, en gooit water rond of smeert een mix van water en wit poeder op je gezicht. Overal verkopen ze water en bier en hebben ze live bandjes en commedie. En echt iedereen is super blij en bevriend met iedereen. Zeer goede sweer. Hier in het midden van een paar milioen thaise kwam ik toevallig JAmes en Daan tegen, twee ieren die ik op kophiphi had ontmoet.

Vervolgens ben ik naar Chaing Mai gegaan. Een grote stad in het noorden van thailand (ook hier kwam ik die ieren weer tegen). Ik had verwacht dat Chaing Mai vergelijkbaar met Bangkok zou zijn, maar het is een veel rustigere en minder toeristische stad. Het centerum is omringt met een gracht en stads muur (tegen de Burmesen die 1000 jaar geleden Thailand binnen vielen, de meeste Thai hebben ze dat nog niet vergeven). En binnen de stads muur heb je super veel tempels waar je met Boeddhistische moniken kan praten zodat ze engels kunnen leren. Ze praten graag over Boeddhistme maar niet met de intentie om je te bekeren (grappig dat de enige Christelijke thai die ik heb ontmoet dat wel gelijk probeerde). Als je meer weet over de Boeddhistische mannier van denken zie je er veel van terug in hun cultuur. Het is nogal een ideologische mannier van denken maar iedereen lijkt hier blij dus het werkt hier goed. Veder heb ik ook hier weer de twee ieren ontmoet. Met hun een paar daagjes de stad verkend. Dr is heel veel te zien. Drukke lokale markten, rustige steegjes met kippen, traditionele tempels en moderne winkel centera. In de winkel centera kun je je makkelijk een dag vermaken ook als je niet van winkellen houd. Je hebt hier namelijk entertainment verdiepingen, waar je computerspelletjes tegen thaise joggies kunt spelen, karaoke en allerlei andere kermis atracties.



Na ChangMai ben ik naar Pai gegaan. Dit is een zeer toeristisch hippie plekje in de bergen, naast een riviertje. De mensen hier zijn zeer open en rustig. Grappig hoe goed de hippie cultuur bij de thaise cultuur past. En t klimaat is cool en aangenaam. Dit alles maakt t een aangenaam plekje. Ik verbleef aan de andere kant van de rivier in een bamboo bungalowtje met mooi uitzicht en zeer grote instecten op de veranda. Er zijn drie gammele bamboo bruggen over de rivier. Dit alles geeft het een beetje een jungle gevoel. Wat wel een beetje lastig is, is de electriciteid. Als het verbruik te veel wordt valt de elcetriciteid op sommige plekken uit. Vrij lastig als je een emailtje schrijft of staat te pissen. Al helemaal eng is het als je terug loopt over t bruggetje na een paar biertjes. Ik heb het overleeft, maar moest een ochtend wel met lichte spoed evacueren naar de andere kant van de rivier omdat twee bamboo bruggen waren ingestort en de rivier aan het stijgen was.



Omdat me visa weer bijna afgelopen was ben ik in de richting van de grens met Laos gegaan, naar Chang Sean. Chang Sean ligt aan de Mekong rivier vlak bij Laos, Burma en nie te ver van China. Om 4 uur s'ochtens kwam ik aan in een klein stadje met twee guesthouses en geen idee waar die waren. Uiteindelijk had ik er eentje gevonden, maar toen stond er natuurlijk niemand achter de receptie. Gelukkig stonden er zeer confortabele stoelen, waar ik toen ff een dutje heb gedaan, wat de eigenaresse niet helemaal begreep. De eigenaresse leek me een aardige en eerlijke vrouw. Ik vertelden haar dat ik naar Laos wou, maar dat was volgens haar geen goed idee omdat Laos zeer toersitisch is. Inplaats daar van kon ik China in gaan over de Mekong rivier. Ze vertelde het op een leuke en vlotte mannier. Ook praten ze me om om een trek via haar te organiseren. Ze liet me wat foto's zien van zeer traditionele dorpjes met traditioneel geklede kindertjes. Dat het niet meer het zelfde was als 100 jaar geleden besefde ik ook wel maar toen ik samen met een Zuid-Afrikaan (John) en de gids in het eerste dorpje aankwam besefte Jonh en ik niet eens dat dit een van de 'traditionele dorpjes' moest voorstellen. Na een paar uur door het oerwoud, over bergen te hebben geklautert (wat wel mooi was, maar super heet), bleek het dorpje een verharde weg te hebben, en meer scooters, mobiele telefoons en sateliet schotels dan mensen te hebben. Het leek meer op een iets minder rijk thais dorpje. Vervolgens met de jeep uit het dorpje opgehaalt, en naar het volgende dorpje gereden. In dit dorpje bleven we slapen. Het dorpje was nog ontwikkelder dan de vorige. Maar ondanks het ontbreken van het gevoel dat we in een afgelegen bergdorpje zaten, hade we toch nog een zeer gezellige nacht. Zamen met wat thaise mannen rijst wiskey gedronken. Rijst wiskey is ongeveer 50% sterk en omdat er maar een glas was moeste we continue atten (voor pappa en mamma: atten is het in een keer leeg drinken van een glas). De meeste spreken niet heel goed engels, en sommige snapte alleen de uitspraakt: Thai wiskey number one. Dus ik dacht dan laat ik ze wat foto's van Australie zien. Super mooi hoe verward ze raakte toen ze een kangeroo zagen.

-Monkey?

-No, a kangaroo

-Like monkey?
Leg dat maar eens uit.


Toen ik de volgende dag terug in het guesthouse kwam en ik de eigenarese vroeg welke berg stammen ik had bezogt, krijg ik weer de zelfde foto's te zien. Toen ik haar vertelde dat ik het iets anders had ervaren werdt heer engels zeer gebrekkig en snapte ze me niet meer. Ik heb het toen maar laten gaan en vroeg hoe het met me visa voor china ging. Opeens kon ze weer vloeient engels en vertelde me dat het niet was gelukt (omdat je boven de 20 moet zijn om zonder ouders in China te reizen, ik heb het na gekeken op internet en het is nog waar ook, stomme communisten). Maar omdat ze wist dat me visa al bijna was afgelopen had ze de vrijheid genomen om alvast de rest van me reis te boeken. Ik vertelde haar dat ik het liever zelf regelde omdat ze me vertrouwen een beetje had geschade door die tour, en vervolgens kreeg ik een heel verhaal over hoe duur de umiversiteiten van haar kinderen zijn, ect, ect. Irritante vrouw. Gelukkig was de rest van Chaing Sean wel leuk. Het is een klein stadje, met overal ruines van tempels en stads muren.



immidels zit ik al een tijdje in Laos en ga over ogeveer een week naar Vietnam. De verhalen over laos komen binnekort, hier zijn alvast wat foto's.

Anges super gefeliciteerd! Het is lastig dat jullie weer terug gaan en mamma niet meer kunnen vermaken met jullie mooie verhalen. Nu ligt er meer druk bij mij.

Myrthe: super veel succes met je LAATSTE SCHOOL EXAMEN OOIT!!!