nog steeds cairns

Beste lezers, excuses voor het lange wachten, maar maak je geen zorgen ik leef nog steeds. Ik zit nog in Cairns in t zelfde hostel. Ik begin steeds beter te begijpen waarom t hostel het Asylum (gekkenhuis) heet. Want je komt hier de meest vreemde mensen tegen. Zoals een visser uit Engeland met grijs haar en zonder tanden. Als je hem ziet zou je denken dat ie minstens 50 is maar hij is 33. Of een oma uit Ierland (57 jaar) die elke avond dronken en stoned wordt. Genoeg intresanten mensen dus (ook een paar normalen).

Dat baantje op de boot was gelukt en fantastisch. Ik heb 5 dagen gewerkt maar t werken stelde niet heel veel voor, beetje afwassen, bedden opmaken, etc. De crew was heel gezellig. s'Avonds life ausie muziek van de kok (gitaar en zang) en kapitein (electrische drums). En de duiken waren natuurlijk ook zeer geslaagt, vooral omdat de crew je niet t standaart praatje geeft maar je vertelt waar echt iets te zien is. Daardoor zijn we (ik en Wouter een andere nederlander met t zelfde baantje als ik) wel een paar keer ver van de boot boven gekomen.

Veder heb ik afgelopen weken een paar tripjes rond om Cairns gemaakt. Er is in Cairns niet heel veel te beleven maar rond om Cairns zijn veel mooie watervallen, regenwouden en stranden. We zijn een avond gaan haai vissen van af een pier, nix gevangen maar genoeg gelachen. Ook zijn we met een van 6 auto's opzoek gegaan naar een bush party (een feest midden in t regenwood). Ik zat in de auto van Miko en was eerst van plan om die auto te kopen maar achteraf ben ik blij dat ik t niet heb gedaan. Zoals overal ter wereld begonnen de problemen met de politie. Zij vonden t namelijk nodig om de enige auto die wist waar we heen moesten aan te houden. Vervolgens wou de bestuurder niet veder rijden (hij had een waarschuwing gehad ofzo) dus zijn we veder gegaan met 5 auto's. Na een paar uur waren er nog maar 2 auto's met genoeg hoop. Maar die hoop ging ten onder zamen met miko's auto. Toen zijn motor t begaf zijn we gestopt en kwamen we dr achter dat z'n band lek was. We zijn toen terug gereden met 12 mensen in een busje met 3 zit plaatsen. Maar iedereen (behalve miko's auto) heeft t overleeft. Gelukkig hadden we de week er na meer succes, want die feesten zijn zeker alle moeite waard.

Maar immidels wordt t wel eens tijd om iets anders dan Cairns te zien dus ga ik een busje kopen zamen met Matheus (franse belg) en Sam (engeland). We hebben gisteren een busje bekeken en willen em kopen maar moeten tot maandag wachten voor een keuring. Als er niet te veel mis is gaan we waarschijnlijk woensdag down south.